Yaşanmış Bir Lohusalık Hikayesi

8 sene önce Ankara’ya evlenip gelmiştim. Yıllarca ailemden uzakta okusam da bu gurbet çok ağır gelmişti bana. Evliliğimin ilk yılında büyük kızım taçlandırdı bizi. Artık anne olmuştum yalnızlığıma ortak bulmuştum. Doğum yaptıktan bir hafta sonra çevremden bir bayan doğum sırasında bebeğini kaybetti. O kadar çok üzüldüm ki yıllarca ikinci çocuğu zor düşündüm. Fakat benim minik kızım artık kendine kardeş arkadaş istiyordu. Bir gün  minik kahraman annesinin karnına beliriverdi:). Bütün ailede bayram vardı. Ama bende kaygılar vardı ya bana bir şey olursa diye. Eşim ve doktorumun desteğiyle çok güzel 9 ay geçirdik. Ailem geldi o muhteşem doğum anı başlamıştı. Dünyalar güzeli kızıma bir kız kardeş gelmişti. Kendimi masallarda ki peri gibi hissediyordum. Tam sütüm geldi derken 3.gün kardeşimin yaşadığı depresyon sonucu ailem acilen memlekete dönmek zorunda kaldı. Dünyam yıkılmış, peri kızı külkedisine dönüşmüştü. O psikolojiyle ne düşündüğümü bilmiyordum sürekli ağlıyordum. Ama güçlü olmam lazımdı. Ben çok şanslıydım eşim arkadaşlarım ellerimi hiç bırakmadı. Ama her zaman lohusalık döneminde anneler çok şanslı olamıyor. Lütfen çevrenizde ki lohusa insanlara gerekli ilgiyi gösterin çünkü onun içinde ki iniş çıkışları kimse bilemez…

Ilgın ve Ilım’ın Annesi Gonca