Zorla Yemek Yedirmek
Elinde kaşık peşinden 2 saat koşturanı da, sırf yesin diye tablette oyun açıp televizyon karşısına geçireni de gördüm. Hatta daha da ileriye gidip ellerini tutan, çenesini kavrayıp ağzını zorla açan, burnunu sıkan, bağıran, ağlatanı bile gördüm.
İddia ediyorum zorla yemek yedirmek bir çocuğun kişilik haklarına yapılan ilk saldırıdır.
Dahası, çok ağır gelse bile, bir çocuğun ‘bedenine yapılabilecek ilk tacizdir’.
Yukarıdaki cümle çok iddialı gelebilir. Ancak birkaç sene sonra ‘bedenine istemediğin sürece kimse dokunamaz’ diye nasihat edeceğimiz çocuğumuzun ellerini bağlayıp ağzını zorla açtırmak da bir çeşit tacizdir kanımca.
Hiçbirini yapmadım.
Rahat olmakla, umursamaz olmakla suçlandım ama yine de yapmadım.
İkinci bebeğimi büyütüyorum.
Ve hala aynı şeyi düşünüyorum: Aç olan yer, uykusu gelen uyur!
Konumuz uyku değil, beslenme…
Her çocuk yemek yer.
Ancak ortada fizyolojik bir rahatsızlık olmamasına rağmen bunu reddediyorsa ebeveynlerin özeleştiri yapmaları gerekir.
Yemek yemek sadece beslenmek değildir.
Yemek yemek aynı zamanda insanın sosyalleşme kültürünün en önemli parçalarından biridir.
Bizler doymak için yemeyiz sadece..
Yemek yemeyi rededen bir çocuğunuz varsa kendinize bir sorun:
- Düzenli olarak tüm aile hep birlikte sofrada oturup yemek yiyor muyuz?
- Çocuğumla kaliteli zaman geçiriyor muyum? Yoksa sadece mama sandalyesine oturtup mama yedirirken mi yüzyüze bakıyoruz. ( Çocuk anne ile geçirdiği süreyi uzatmak için de yemek yemeği reddebilir. Bu sayede anne onunla daha çok uğraşıp daha uzun vakit geçirecektir. )
- Belki de sadece aç değildir. Empati kurun. Ağzınıza bir dilim ekmek almak bile istemediğiniz günleri hatırlayın…
Peki ne yapmak gerekir?
Anne sütü ve formül mama ile beslenen çocuklar tüm ihtiyaçlarını buradan karşılayabilir.
Yemek yemiyorsa bunlardan hangisi ile besleniyorsa onunla devam edilebilir.
Çocuklar mutlaka yiyecek, ancak önemli olan beslenmenin bir kültürel aktivite olduğunu da anlamaları.
Hergün aynı saatte ve mutlaka sofrada yemek yedirmek çok önemli.
Yerde, tv karşısında, bahçede, sokakta, oynarken vs değil… Mutlaka sofrada.
Onların da bir damak tadı ve seçme hakları olduğunu unutmamalı.
İlle de yoğurt sevmek zorunda değiller, sebzeyi belki de tek başına yemek istemiyorlardır.
O zaman çocuğumuzu tanıyıp neyin yerine ne koyacağımızı da bilmemiz gerekiyor.
Yoğurt yoksa peynir var…
Onun da elleri var, unutmayın. Emin olun kendi başına yiyebilir. Hem de henüz 7-8 aylıkken.
İzin verin, cesaretlendirin ve evinizin kirlenmesini umursamayın.
Bırakın döke saça yesin. Emin olun kendi eli ile yiyeceği bir tanecik köfte zorla yedirdiğiniz bir tabak yemekten çok daha kıymetli.
Mama sandalyesinin altına sereceğiniz bir örtü ile dünyaları kazanabilirsiniz.
Çocuğunuza yemekten keyif almayı öğretin.
Yemiyorsa ısrar etmeyin.
Korkmayın, acıkınca mutlaka yiyecektir.
İki öğün atlamış olması dünyanın sonu ya da sizin kişisel başarısızlığınız değil.
Bedenini doyururken ruhunu zedelemeyin…
Ayşin ve Bahar’in Annesi Işıl
ZİYARETÇİ YORUMLARI - 7 YORUM
BİR YORUM YAZ
Tüm bu soylediklerinize sonuna kadar katılıyorum. Ama aç olan her zaman yemiyor. 16 saat aç kaldıktan sonra bile süte mamaya hayir diyor. Bir sorun var evet gastrit olmuş kızım. İlaçlar fayda etmiyor. Bir iki gün değil üstelik bu durum. Hadi gel zorla oyunla yedirme. Ben blw yapmak için bekledim onca zaman. Kusmalari yemeği reddetmeleri geçecek sandım. Hevesim kursagimda kaldı. Özgür bırakıyorum kızımı istediği gibi yesin doksun önemli değil. Ama hiçbir şey istemiyor hic
Sayın Filiz Hanım,
Tabiki her çocuğun durumu aynı olmayabilir. Bireysel farklılıklar, rahatsızlıklar ya da hastalıklar beslenme sürecini olumsuz etkileyebilir. Bu tür durumlarda da işin uzmanından destek almak gerekir.
Çok güzel çocuğunuz 39 Derece ateşle ve ilaç içmek istemiyor. Her yolu denediniz olmadı ve en sonunda istemediği halde iğne yaptırdınız. Ve iyilesti nedir bu öykünün ana fikri hadi bakalım. Yemekte neymiş çocuk
1 yemez 2 yemez 3.de kendi sorar karnı kazansın bakalım. Sen benim bu anlattığına yorum yap???
Filiz hanima katiliyorum benim iki kizim var ikisindede ayni sorunu yassiyorum Tabi temelinde hastalik var ama hastalik gectiktem sonrada huy olarak kaldi buyuk kizim 2 sene boyunca kustu Yemek yemiyo hala zorla yiyo ikinci kizimda agzina bile almiyo anne sutu sagip vermeye calisiyorum ama onuda uyku halinde ve bi 100cc sutu yarim saatte icirebiliyorum agzina sıkıyorum resmen
Kendimi düşünüyorum. Çocukken çok yemek seçerdim. Epey de inatçıydım. Kimse zorlasa da yediremezdi. Aç kalırdım ama yemezdim bazı yemekleri. Üniversiteye başlayınca kendi kendime kalınca yemeye başladığım birsürü yemek oldu. Ama şimdi düşününce hepsini yemememin belli sebepleri varmış. Patlıcanı mesela kabuğu olunca yemiyormuşum ama kabuksuz çok güzelmiş meğer. Henüz çok yeni anneyim ama zamanı gelince niyetim oğlumu yemeye ikna etmek ve yemediği şeyleri farklı şekilde sunmak olacak. Umarım başarabilirim. 🙂
Benim kizimda evde biri olunca yasa başka bir evde yemek yemeyınce reddediyor çık çıkabilirsen işin içinden
Öncelikle paylaşımınız için teşekkürler.
Bebekler ve çocuklar belli kalıplar (ritüeller) içinde kendilerini çok güvende hissederler ve daha rahat, daha uyumlu olurlar. Yemeğin aynı saatte, aynı mekanda, aynı mama sandalyesinde yenmesi onlar için çok önemlidir. Ya da uyku saatleri, uyku öncesi benimsenmiş bir objenin yanlarında olması ya da uyudukları ortamın aynı olması bu kalıpların bir parçasıdır. Bu kalıplarda bir şey eksik ya da fazla olursa bebekler ya da çocuklar bundan rahatsızlık duyarlar ve yersiz huysuzluklar yapabilirler.
Bundan dolayı evde başka birisi olunca ya da başka eve gidince bu kalıplar tamamen bozulur. Olabildiğince evde nasıl yediriyorsanız o koşullara yakın bir ortam sağlamak işi kolaylaştıracaktır.
Bu dönem geçicidir. Yaş ilerledikçe kalıplara olan düşkünlük de azalır. Bol sabır….
AnneyleBebek.com Ekibi