Merak ettiğim birçok konuda, sohbet tadındaki bilgilendirmelerinizi çok beğeniyorum. Erken ergenlikte yapılması gerekenler konusuna da değinebilir misiniz? Sevgilerimle.
Merhaba,
Güzel söyleşilerinizde bir yenisini daha eklediğiniz için çok mutluyum .Gerçekten birçok konuda aradığımız tüm cevapları sitenizde bulabiliyorum .Bende 11yıldır evliyim ve bu yıl 2.bebeğimizi kucağımıza alarak mutluluğumuzu birkez daha taçlandırdık.Bebeklerimiz bize verilen birer emanet onları mutlu bir yuvada , sağlıklı birer birey olarak yetiştirmek de biz anne babaların en büyük görevi .Mutlu evliliklerde yetişen çocukların da hayatta ki başarısı şüphesiz çok daha farklı.Bu konuda bize yol gösterici nitelikte hazırladığınız bu güzel sohbetler çok önemli özellikle yola yeni çıkan genç çiftler için .Şimdiden teşekkür ediyor ve bir sonraki söyleyişini sabırsızlıkla bekliyorum.
Sevgiler..
Keyifli, güzel ve tadında bir sohbet olmuş. Gerçekten paylaşımlar ve verilen mesajlar oldukça samimi. Emeği geçen herkese şükranlarımı iletmek isterim. Ayrıca ben de naçizane görüşlerimi de ifade etmeye çalışacağım.
Bir bebek yapmak, bir insanın dünyaya gelmesine sebep olmak ve ölene dek o insanın sevinciyle mutlu olup üzüntüsü ile kahrolmak gerçekten dünyanın en zor kararı olsa gerek. Mantık kullanarak bunun sebebini insanın kendisine izah etmesi çok zor. En temel ihtiyaçlarını bile gideremeyen bir canlının her şeyine talip oluyorsunuz ve bu faktör bile insana çılgınca geliyor. Ancak, diğer taraftan da anne-baba olmak, bebeğinize koşulsuzca bağlanmak, onun karnı doyunca mutlu olup, hastalandığında ağlamak kısacası onunla bir olmak da dünyada hiç bir şeyin (paranın, malın, seksin, vs.) veremeyeceği en büyük tatmin.
Çok doğal olarak sizin bu hislerinizi bebeğin/ çocuğun algılaması çok zor ve onun mutluluğuna giden yol da mutlaka mutlu bir yuvadan geçiyor. Birbirini gerçekten sevmeyen iki insanın kurduğu ailede de mutluluk hem çok yapay hem de pamuk ipliğine bağlı oluyor. En küçük bir rüzgarda bile ala bora olma tehlikesi her zaman böyle evliliklerde var. Bundan dolayı bebek sahibi olmak istediğinde, anne-baba adayları kendilerine bence şu soruları mutlaka sormalılar: “Ben eşimi gerçekten seviyor muyum? Gerçekten şartlar ne olursa olsun onunla beraberliğimi sürdürebilir miyim? Eşim beni gerçekten seviyor mu? Her koşulda benimle hayatına devam eder mi?” Bu benzeri sorulara hem anne adayı hem de baba adayı canı gönülden evet diyebiliyorlarsa bence zaten bebek sahibi olma kararı verilmiştir.
Aşkın ve sevginin olduğu yuvada büyüyen çocuk için mutluluk kaçınılmazdır.
Merak ettiğim birçok konuda, sohbet tadındaki bilgilendirmelerinizi çok beğeniyorum. Erken ergenlikte yapılması gerekenler konusuna da değinebilir misiniz? Sevgilerimle.
Merhaba,
Güzel söyleşilerinizde bir yenisini daha eklediğiniz için çok mutluyum .Gerçekten birçok konuda aradığımız tüm cevapları sitenizde bulabiliyorum .Bende 11yıldır evliyim ve bu yıl 2.bebeğimizi kucağımıza alarak mutluluğumuzu birkez daha taçlandırdık.Bebeklerimiz bize verilen birer emanet onları mutlu bir yuvada , sağlıklı birer birey olarak yetiştirmek de biz anne babaların en büyük görevi .Mutlu evliliklerde yetişen çocukların da hayatta ki başarısı şüphesiz çok daha farklı.Bu konuda bize yol gösterici nitelikte hazırladığınız bu güzel sohbetler çok önemli özellikle yola yeni çıkan genç çiftler için .Şimdiden teşekkür ediyor ve bir sonraki söyleyişini sabırsızlıkla bekliyorum.
Sevgiler..
Keyifli, güzel ve tadında bir sohbet olmuş. Gerçekten paylaşımlar ve verilen mesajlar oldukça samimi. Emeği geçen herkese şükranlarımı iletmek isterim. Ayrıca ben de naçizane görüşlerimi de ifade etmeye çalışacağım.
Bir bebek yapmak, bir insanın dünyaya gelmesine sebep olmak ve ölene dek o insanın sevinciyle mutlu olup üzüntüsü ile kahrolmak gerçekten dünyanın en zor kararı olsa gerek. Mantık kullanarak bunun sebebini insanın kendisine izah etmesi çok zor. En temel ihtiyaçlarını bile gideremeyen bir canlının her şeyine talip oluyorsunuz ve bu faktör bile insana çılgınca geliyor. Ancak, diğer taraftan da anne-baba olmak, bebeğinize koşulsuzca bağlanmak, onun karnı doyunca mutlu olup, hastalandığında ağlamak kısacası onunla bir olmak da dünyada hiç bir şeyin (paranın, malın, seksin, vs.) veremeyeceği en büyük tatmin.
Çok doğal olarak sizin bu hislerinizi bebeğin/ çocuğun algılaması çok zor ve onun mutluluğuna giden yol da mutlaka mutlu bir yuvadan geçiyor. Birbirini gerçekten sevmeyen iki insanın kurduğu ailede de mutluluk hem çok yapay hem de pamuk ipliğine bağlı oluyor. En küçük bir rüzgarda bile ala bora olma tehlikesi her zaman böyle evliliklerde var. Bundan dolayı bebek sahibi olmak istediğinde, anne-baba adayları kendilerine bence şu soruları mutlaka sormalılar: “Ben eşimi gerçekten seviyor muyum? Gerçekten şartlar ne olursa olsun onunla beraberliğimi sürdürebilir miyim? Eşim beni gerçekten seviyor mu? Her koşulda benimle hayatına devam eder mi?” Bu benzeri sorulara hem anne adayı hem de baba adayı canı gönülden evet diyebiliyorlarsa bence zaten bebek sahibi olma kararı verilmiştir.
Aşkın ve sevginin olduğu yuvada büyüyen çocuk için mutluluk kaçınılmazdır.