Üvey Kardeşler

Güzel Bir Güne Merhaba,
Bugün ikinci evlilikleriyle yaşama yeniden gülümseyen bir çiftin güncel tedirginliklerini sizlerle paylaşayım istedim.

Bayan N.36 yaşında ve birinci evliliğinden 12-14 yaşlarında iki kızı var. Bay M. ise 38 yaşında ve onun da 13 yaşında bir oğlu var. Bu iki insan 10 ay önce evlenerek yeni bir yuva kurmuşlar, 3 çocuk ve ebeveyn toplam 5 kişi birlikte yaşıyorlar. Elbette şu an bile devam eden uyum, alışma, direnme, kabullenmeme gibi sorunlar var. Üstüne üstlük bir de anne yeniden hamile kalmaz mı? Evde sofrayı kim kuracak, kim kaldıracak, çöpü kim dökecek, çamaşırları kim katlayıp dolaba koyacak tartışmaları devam ederken, bebek haberi bomba gibi evin ortasına düşmüş. Çocuklar şaşkın, kaygılı, tedirgin, hırçın. Okuldan yönetimden gelen şikâyetler artmış.

Kendilerini birdenbire 2 veya tek çocuk sahibi iken 3 çocuğun da anne babası olarak buluveren çiftin de kaygıları onları çözüm bulmaya zorluyor. Ne yapılabilir? Yapılanlar bu güne değin herhangi bir fayda sağladı mı? Anlatmak, onları sabırlı, anlayışlı olmaya davet etmek, ceza  uyarısı ile tehdit etmek, aşırı ödüller vermek..Yok fayda görmemişler. O halde fayda sağlamayan denemeleri liste dışı bırakalım. Geriye belki faydası olabilir diyecekleri hangi seçenekler kalıyor, onlara odaklanalım. Ancak bu arada bellekte tutulması zorunlu diğer bilgiler de var: Çocuklar ergenlik yaşında. Ev, adres, okul değiştirmişler. Okul, öğretmenler, arkadaşlar yabancı. Anne babaları boşanmış, başkalarıyla yeni evlilikler kurmuş. Yeni eşin yanında yeni çocuklara alışmak da var bu birliktelikte. Böyle bir durumda çocuklardan aynı anda pek çok konunun üstesinden gelmelerini, düzgün, sorunsuz yollarına devam etmelerini beklemek herhalde fazla iyimserlik olurdu. Şimdi ortaya çıkan tüm bu sorunlara bir de yeni bebek haberi eklendi, tam oldu.

Bu aile için hazır bir çözüm reçetesi yok. Yemek tarifi değil ki sırasıyla alıp sırasıyla tencereye koyulsun, ortaya nefis bir lezzet çıksın.

Ben önce eşlerin kendi aralarındaki uyumdan başlıyorum. Bu işin temel taşı. Eşler aralarında uyumlu, sevgiyle bağlı, güvenli, sıcak bir yaklaşım içinde olacaklar ki söyledikleri ciddiye alınsın, anlamı olsun. Burada bir eksiklik, boşluk varsa tabi ki atlamadan masaya yatırılmalıdır. Örneğin birinci evlilikleri nasılmış? Hangi konular aralarında çözülemeyen sorun haline dönüşmüş? Kaç yılın sonunda ayrılma kararı alabilmişler, vs.

Çocuklara karşı inandırıcı olmanın tek yolu yaşayarak, yaşatarak göstermektir!

Çocuklar önceleri pek hevesli görünmeseler de, anne ve baba sevgiyle, sabırla, anlayışla, suçlamadan, daha çok dinleyerek çocukların yüreklerinde hangi fırtınaların nasıl, ne zaman, nereye doğru estiğini anlamaya çalışabilir. Sebebi bulurlarsa, sonucu değiştirebilmek kolaylaşabilir. Buradan giderek yeni kardeşlerini de kabullenmeleri kolaylaşabilir. Terk edilme korkusu, sevginin azalacağı, istenmeme kaygısı çocukları huzursuz, hırçın yapabilir.

Bence bu aile tüm bu aşılmaz sanılan sorunları aşacak, çocuklar yeni yuvalarında zamanla yerlerini bulacaklar. Yeni kardeşin gelmesiyle, kendilerinin dışlanmayacağını, sevginin onlardan alınıp sadece bebeğe verilmeyeceğini görecekler. Sevgi paylaşmakla tükenmeyecek, aksine büyük ailede daha çok kişi tarafından sevilmenin tadına varacaklar. Çok mu uzak hayal? Hayır değil! İnsanlar yüreklerindeki umudu, kendilerine ve karşısındakine karşı inancı, güveni yitirmediği sürece bunları ve daha fazlasını gerçeğe dönüştürebiliyorlar. Ben umutluyum. Onların iyi haberi beni yeniden sevindirecek.

Ayşe Wiesner

Terapist