Cumartesi Annesi Olmak İstemiyorum!

Cumartesi annesi olmak istemiyorum!

Korkuyorum çünkü yetememekten, yetişememekten, onun büyüdüğünü görememekten, her gün öğrendiği yeni şeylere yetişememekten, özlemekten, ondan ayrılmak zorunda olmaktan korkuyorum. Ücretsiz iznimin bitmesine çok az bir süre kala içimi derin bir korku kapladı. Nasıl olucak, napıcam, nasıl bırakıp gidicem ,beni ararsa, sorarsa, ağlarsa, düşerse ,canı bir şey isterse… Değil mi ki bugüne kadar ki tüm çabam aslında onun içinmiş. geleceği için, daha iyi okula gidebilmesi, daha iyi yetişebilmesi, daha iyi yaşayabilmesi daha daha daha… Artık hayatımızın odak noktasında o var, kızım.
Evet cumartesi annesi olmak istemiyorum, kızımın benimle bir şeyler paylaşabilmesi için hafta sonunu beklemesini istemiyorum. Ne bileyim kurumlara kuruluşlara kreşler yapsalar alıp çocuklarımızı götürsek arada uğrasak baksak içimiz rahat etse. Bir düşünsenize sizinle aynı binada olduğunu bilseniz ne güzel olur. Sanırım bu konuda yapılan çalışmalar var, umarım bir an önce hayata geçirilir. Çünkü kadının iş hayatına istihdama dahil olması için gerekli
Kadınların çalışmasını sosyal hayata ve iş hayatına dahil olmasını en çok destekleyenlerden biriyim. Bir kız çocuğu isen bir altın bileziğin olsun derdi babam, tek isteği gözü arkada kalmasındı. Okullar mezun olunan üniversiteler değildi önemli olan, ille bir diploma gerek değildi. Maksat ev ekonomisine katkın olsun, bir uğraşın bir çaban olsun dünyada, bir işin ucundan tut, ne bileyim bir çırpınış, bir kelebek etkisi ol…

Mina’nın Annesi Ayşegül Bayhan