Parklar boş mu kalacak?

Minicik bir çocuk.Sadece ve sadece 10 yaşında aklı başında bir bebek anne gözünde.Yıllardır akrabamızdan daha yakın görebildiğimiz komşu kavramını yıkıp geçen bir olay.

Bir anne olarak üzüntüm ve öfkem bir kaç gündür maalesef ki hiç dinmedi.İçim acıyor tüm Türkiye gibi.Minik bir beden,daha kokusunu içine çeksen bebek kokusu,masum,güzel mi güzel,akıllı mı akıllı.Daha yaşayacak onca güzel günleri varken vicdansız emellere alet olmuş bir fidan..

Canım acıyor hemde çok.Yerine evlatlarımı koyduğumda nefesimin daralmasına sebep.Yolda yürürken herkesi kötü düşünecek kadar psikolojisi bozulmuş bir anneyim işte.

Gözümüzden bile sakınırken en yakınımıza bile güvenemeyecek hale gelmek ne kadar da acı.En çok da üzüldüğüm artık parklar boş kalacak, cıvıl cıvıl çocuk seslerini korkarım ki duyamayacağız sokaklarda.Onları da korku dolu bir ortamda büyütmeye mahkum edeceğiz.En büyük haksızlığı yaşatacağız bundan sonra onlara.Küçükken koruyup kolladık diyelim ya büyüdükçe ne olacak?

Çocuklarımız her geçen gün karanlığa giderken elimiz kolumuz bağlı ne kadar seyredeceğiz?Yolda yürürken korktuğu için dolmuşa binecek,tecavüz mü edilecek,yakılacak ölecek.?

Olmadı erkek arkadaşıyla gezecek ona güvenip birlikte evine gidecek ama parçalara ayrılıp bavulun içinde çöpe mi atılacak?

Dost bahanesiyle bir kereden bir şey olmaz diyecekler uyuşturucu batağına mı saplanacak?En yakın arkadaşına bile katil gözüyle bakacak hale mi gelecek yoksa ?Güvensiz, iradesiz bir hal mi alacak gün gün solacak?

Bunlara dur diyen kimse çıkmayacak mı? Pedofili ne zaman hırsızdan, katilden daha büyük bir suç haline gelecek ve ne zaman caydırıcılık artırılacak? Kaç çocuğun daha öldürülmesini bekleyeceğiz,gözümüz yaşlı?

Ne zaman çocuklarımız yine bizim çocukluğumuzda olduğu gibi gönüllerince parklarda oynayıp susayınca komşu ziline basıp su içecekler?

Üzgünüm……

Geçmişteki güzel günlerimizi çocuklarımıza da yaşatamadığımız için.

Üzgünüm….

Evet hepimiz suçluyuz bu insanlara göz yumduğumuz için,sesimizi kimselere duyuramadığımız için.

Üzgünüm…

Suçluyuz bir çocuğun gözündeki masumiyeti yitirdiğimiz ve çocukluklarını ellerinden aldığımız için.

Yeter artık yeter demekten bıktık tükendik ama bu olaylar tükenmedi ,tükenmiyor da.Bir anne,bir baba,anneanne,babaanne,dede,teyze,hala olarak hiç tanımadığımız küçücük bir çocuk için yüreğimiz yanıyorsa bu acı hepimizin acısı,hepimizin yarası aslında.

Ülkemizin geleceği,güzel nesiller yetiştirmek,yetiştirebilmek adına en büyük bir mesele olarak masaya yatırma zamanı gelip de geçmedi mi daha??

LÜTFEN SESİMİZE SES OLUN,KULAK OLUN,ÇAĞRIMIZI DUYUN ,YETER ARTIK ÇOCUKLARIMIZ BİZE KALSIN..EVLAT ACISI YAŞAMAK İSTEMİYORUZ………

Yağmur ve Yavuz Arda’nın Annesi Meltem